Zaterdag 30 juni:
Vertrek om 8.30 uur. Via Parijs – autostrade tot Poitiers sud (90 euro) – afrit Angoulême. Het is ongeveer 20.00 uur. De dagrit heeft 800 km opgeleverd en de vakantie is begonnen. We willen genieten van de zonnige zomeravond op de mobilhomeparking van Château-Lachiers. Een mooie omgeving (net als Vivonne waar ook een leuke parking is trouwens). Goed geslapen.
Vertrek om 8.30 uur. Via Parijs – autostrade tot Poitiers sud (90 euro) – afrit Angoulême. Het is ongeveer 20.00 uur. De dagrit heeft 800 km opgeleverd en de vakantie is begonnen. We willen genieten van de zonnige zomeravond op de mobilhomeparking van Château-Lachiers. Een mooie omgeving (net als Vivonne waar ook een leuke parking is trouwens). Goed geslapen.
Zondag 1 juli:
We vertrekken rond 9 uur ri Bayonne. Er is voldoende ruimte op de MP van Capbreton. OEF! Zalig weertje om te bodyboarden. Het water van de zee is lekker maar nogal wild.
We vertrekken rond 9 uur ri Bayonne. Er is voldoende ruimte op de MP van Capbreton. OEF! Zalig weertje om te bodyboarden. Het water van de zee is lekker maar nogal wild.
Maandag 2 juli: We blijven nog een dagje in Capbreton, leuke wandeling naar de haven voor verse vis. Namiddag weer bodyboarden en met de nieuwe peddels lukt het heel goed vandaag. De golven zijn perfect. Elise is wat ziek (erg verkouden) maar wil niet uit de zee blijven…
We worden weer wakker onder een heldere hemel. Tot een uur of 3 genieten we van de zon, de zee en het strand. Daarna rijden we naar Anglet. We komen in een Oxbowwinkel terecht waar we Elias en Elise trakteren op een nieuw surfpak (4/3 dikte). Zo, nu kunnen we naar het Portugees zeewater van 10°C. We slapen op de MP van Anglet (10 euro) maar aan het ecologisch museum kon je gemakkelijk gratis overnachten, tja te laat gezien.
Woensdag 4 juli: We doen de route: Anglet- Lago de Sanabria, 670 km. We slapen op de P El Folgoso langs het meer.
Donderdag 5 juli:Eigenlijk kan je in dit park niet vrij overnachten, dus ’s morgens komt de politie dat ons ook zeggen. Ze zijn heel vriendelijk. In het informatiecentrum vlak achter Galende bekomen we een wandelkaart en interessante uitleg over het natuurgebied. We wandelen route 6 vanuit Sotillo de Sanabria naar de cascada en terug (8.5 km, 2.5 u wandelen): alles is mooi groen, veel water, puur natuur. We rijden terug naar onze overnachtingsplaats om te picknicken en te rusten. Rond 16.00 uur vertrekken we naar Portugal.
Al snel zijn we in Arco de Baùle, ong. 40 km onder Chaves. Via Peter Schaeken wisten we dat hier een camping is, uitgebaat door een man uit Koersel. Bij aankomst blijkt dat het om de familie van Wim Bosmans gaat. We worden hartelijk ontvangen en we krijgen een rondleiding op dit prachtig campingdomein.
Al snel zijn we in Arco de Baùle, ong. 40 km onder Chaves. Via Peter Schaeken wisten we dat hier een camping is, uitgebaat door een man uit Koersel. Bij aankomst blijkt dat het om de familie van Wim Bosmans gaat. We worden hartelijk ontvangen en we krijgen een rondleiding op dit prachtig campingdomein.
Vrijdag 6 juli: Het is erg bewolkt vandaag, jammer. We maken een stevige wandeling naar het stadje Cabaceiros de Basto (12 km), heel leuk. Elias en Elise zwemmen in het zwembad van de camping terwijl wij de mobilhome poetsen. We schuiven aan om Geerts overheerlijk Catalaans vispannetje te proeven. Gezellige avond.Zaterdag 7 juli: Het is abnormaal slecht weer voor het noorden van Portugal, het regent en het is fris. Wij beslissen dus om rechtstreeks naar het zuiden van Portugal te rijden. ’s Avonds zijn we in Porto Covo, net onder Sines. Daar is altijd ruimte genoeg voor mobilhomes.
Zondag 8 juli: ’s Morgens heerlijk warme zon als we de luikjes open trekken. We wandelen langs de zee naar Porto Covo centrum voor brood. Na het ontbijt rijden we verder naar Vila Nova de Milfontes, Praia Fuernas (stadje niet inrijden maar eerst de brug over richting Odemira). Er is genoeg plaats voor mobilhomes maar de zee stelt te weinig voor hier. ’s Avonds rijden we dus verder naar Almograve: een heerlijke plaats die we kennen met voldoende bronwater. Hier komen we weer helemaal tot rust.
Maandag 9 juli: Een zalige nacht met het klotsen van de golven op de achtergrond. Elise en ik joggen naar het dorpje voor brood. Het is lekker warm vandaag. Dagje strand met afsluiting in het visrestaurantje van het dorp. Heerlijk.
Dinsdag 10 juli: Elise en Elias popelen om te kunnen bodyboarden dus we rijden verder. We stoppen op elke strandplaats tussen Almograve en Amado… maar Amado blijft the place to be. We hebben genoeg eten, drinken en water dus we kunnen hier best een paar dagen blijven. De verse vis op onze bbq is even lekker als die van het restaurant gisteren. Op de parking is er ’s avonds wat jeugdlawaai maar vanaf 23.00 uur is het gelukkig stil. Rustige nacht.
Woensdag 11 juli: Vanaf nu is het een week genieten in Amado.
Woensdag 11 juli: Vanaf nu is het een week genieten in Amado.
Donderdag 12 juli: Amado, verjaardag moeke.
Vrijdag 13 juli: Amado, surflessen, inkopen, water tanken.
Zaterdag 14 juli: Amado, surfplank gehuurd.
Maandag 16 juli:
Na het ontbijt in Carrapateira (met Wifi) rijden we naar Castro Marim en we slapen in Vila Nova de San Antonio bij de grens met Spanje. Heerlijk genieten van de zee, de rust, de zon.
PFFF het is puffen vandaag, heel heet dus… en wij gaan Sevilla bezoeken. Ik denk dat de t° stijgt tot 47°C. We parkeren op P Kansas City voor de ganse dag, 16 euro. Sevilla bruist van energie, dat voel je meteen. We trotseren de hitte net als alle mensen hier en het loont echt de moeite. In de stad zie je overal sporen van de Moren (8e eeuw) gecombineerd met de komst van de christenen. De welstand van de stad is opgebouwd door talrijke Sevillaanse families in de barokperiode. We bezoeken de gotische kathedraal gebouwd op de plaats van de moskee.
Dat zie je duidelijke aan de muren. Het meest bekend is de Giralda, een 97.5 m hoge toren als restant van de moskee. Door de christenen werd er bovenaan een barokke klokkentoren bijgebouwd. Daarin stond de Giraldilla, een vrouwenbeeld dat diende als windwijzer. Tegenover de kathedraal zie je het Alcazar: een Arabische vesting omgebouwd tot paleis. We wandelen naar het Casa de Pilatos, een 15e-16e eeuws herenhuis in de mudejarstijl.
’s Middags lunchen we in een tapasbar Bodegueta Antonio Romero II, Galle Gamazo 16. Gewoon verrukkelijk en supergezellig, bijzonder fantasierijke tapa’s, sfeervol en weinig toeristen. En airco! Ik denk dat we hier het meest genoten hebben van ons pintje op de ganse reis.
Nu hebben we weer zin om verder te wandelen tot aan La Cortuja, het enig overgebleven symbool van de wereldtentoonstelling 1992, een oud klooster dat werd gestaureerd. Overal eromheen zie je vervallen installaties. Dit is een bewijs van de menselijke ijdelheid: zoveel energie en geld steken in een zo vluchtige onderneming zonder te denken aan de dag erna. We lopen er moederziel alleen rond.
Het is al heel laat als we in onze bloedhete mobilhome kruipen. We rijden nog 300 km tot Valdepenas waar we op de P van de Simply slapen. Het koelt gelukkig goed af.
Woensdag 18 juli: Rit van Valdepenas tot Alquézar, een Middeleeuws dorpje en één van de poortjes tot de Spaanse Pyreneeën. Op de camping is het vrij primitief,heel heet en vrij duur (33 euro). Het is er wel heel rustig. ’s Nachts blijft het zeer warm zonder wind.
Donderdag 19 juli: Alquézar is echt wel mooi (maar voor ons iets te toeristisch). Links van het kasteel is een mooi pad dat naar de rivier Rio Vero leidt. Na ongeveer een half uur dalen kom je aan een watercentrale waar je kan zwemmen. Na een duik nemen we dezelfde weg terug naar boven omdat er veel schaduw is. Rond 14 uur checken we uit op de camping en rijden we naar Boi. In Barruera net voor Boi vinden we een mooie plek in het gras met schaduw. Er staan al enkele mobilhomes en vrij overnachten is geen probleem. Er is een zwembadje vlakbij, leuk. De avond is koeler en de wind steekt op. Heerlijke plaats.
Vrijdag 20 juli:We rijden ’s morgens tot in Boi en we kopen onze tickets om met de taxijeep naar het natuurpark d’Aigüestortes te rijden (een beetje geldklopperij want we moeten 50 euro betalen voor ons 5’en, hond inbegrepen). Maarja, we zijn zo blij dat Unja meekan de bergen in dus we hebben het ervoor over. De wandeling loont idd de moeite: we wandelen langs meertjes en kabbelende beken, tussen weiden en bossen. Na 1u wandelen zijn we bij de Refugio d’Estany Llong. Nog 2 uur hogerop komen we bij Portarro d’Espot waar we het oostelijk deel van het Nationaal Park zien. We wandelen dezelfde weg naar beneden terug. Prachtig. Na 6u marcheren brengt de taxijeep ons behoorlijk moe terug naar Boi. We parkeren bij het kerkje van Taüll. Hier mag je weer vrij staan, er zijn publieke wc’s en er is water. ’s Avonds heel mooi als het kerkje verlicht is, gezellig dorpje.
Zaterdag 21 juli:In de voormiddag bezoeken we Taüll en Caldes de Boi (dat laatste is niet echt de moeite). We rijden verder naar de vallei van Pineta, Monte Perdido. We stoppen onderweg in Ainsa om inkopen te doen. Het oude Ainsa is een heerlijk Middeleeuws stadje waar het heel gezellig is om rond te wandelen. (achter de oude stad ligt een heel mooie mobilhomeparking!). We zijn net voor het donker wordt in Monte Perdido. We vinden een heerlijk plekje voor onze mobilhome met een terras in het gras. Het is hier behoorlijk druk met mobilhomes. ’s Avonds wordt het erg koud, het koelt af tot 10°.
Zondag 22 juli: Een beetje buiten onze verwachtingen kunnen we een prachtige wandeling maken van ong. 4uur. Om te starten volgen we Lago de Marboré tot we pijlen zien naar Cascada de Cinca. Die volgen we tot aan de waterval, een mooie klimpartij. In het afdalen maken we een omweg via de cascada de la Lari. Vervolgens wandelen we verder naar de open vlakte Circo de la Lari. Vlak achter de Puente nemen we de afdaling naar de P terug via de trappen. Heel mooi langs de waterval op maar we zouden hier niet graag omhoog klimmen! Na de wandeling genieten we in het gras aan de mobilhome. Elias maakt zijn wandelstok. Rustige avond met paella op de bbq.
Maandag 23 juli:Op mijn verjaardag is de hemel stralend blauw. Al vroeg rijden we de vallei van Pineta uit op zoek naar een leuk plaatsje rond Torla om mijn verjaardag te vieren. Eerst stoppen we in Broto maar camping Oto staat knottervol. Camping Ordesa in Torla heeft een mooi zwembad maar – kritisch als we zijn – het is toch niet dat… Elias en Elise beginnen al wat te zuchten… We rijden in Torla naar beneden om camping Ara aan de rio Circa te bekijken…
En ja, dit is heerlijk. Er is wel geen zwembad maar de rivier lonkt om een duik te nemen. Een kraaknette camping met heerlijk zacht gras, een rustige plaats. ’s Avonds in Torla is het supergezellig, we eten in restaurant El Fuente. Het is een superleuke dag geworden en als jarige werd ik stikverwend.
Dinsdag 24 juli:We genieten enorm op deze camping. Er is geen enkel vuiltje te bespeuren, het sanitair is echt kraaknet. Het cafétje is enorm gezellig en er is Wifi tot in onze camper. Via onze Spaanse buren krijgen we de tip om te wandelen in Bujaruelo. Dus we ruimen alles op want we moeten er met de mobilhome heen rijden. En ze hadden gelijk: het is er prachtig. We wandelen in de vallei van Otal, we starten om half 1. Na 1,5 uur bereiken we de watervallen. Op onze kaart volgen we een route die een mooie toer lijkt te zijn. Maar helaas we blijven klimmen en we geraken het pad volledig kwijt. Na 7u wandelen en halsbrekende toeren om voor het donker beneden te geraken, komen we voldaan bij de mobilhome aan. We haasten ons terug naar de camping want ook deze tocht doe je best NIET in het donker. Gezellig op de camping.
Woensdag 25 juli:Voormiddag: bezoek stadje Torla, wat winkelen.
Namiddag: wandeling naar de Pradera van Ordesa, de grote parking om te starten met wandelen in dit natuurgebied (bussen brengen iedereen hierheen vanuit Torla). Vanuit de camping duurt de wandeling 1u40 min. en op 1u30 waren we terug. Het is heel heet vandaag. We willen hier eigenlijk niet weg maarja, we hebben Elias en Elise beloofd terug te bodyboarden dus checken we uit rond 18.00 en we rijden naar Capbreton. De tocht naar Frankrijk doen we via de pas van Portalet. Heel mooi, maar HEEEEL zwaar. Onderweg eten we in Laruns, gezellig en lekker. ’s Nachts komen we aan in Tyrosse waar we slapen op een winkelparking maar eigenlijk hadden we beter verder gereden: er is een Liddle in Capbreton waar het rustiger is en er is een groot sportcomplex in Capbreton waar je gemakkelijk kan staan.
Namiddag: wandeling naar de Pradera van Ordesa, de grote parking om te starten met wandelen in dit natuurgebied (bussen brengen iedereen hierheen vanuit Torla). Vanuit de camping duurt de wandeling 1u40 min. en op 1u30 waren we terug. Het is heel heet vandaag. We willen hier eigenlijk niet weg maarja, we hebben Elias en Elise beloofd terug te bodyboarden dus checken we uit rond 18.00 en we rijden naar Capbreton. De tocht naar Frankrijk doen we via de pas van Portalet. Heel mooi, maar HEEEEL zwaar. Onderweg eten we in Laruns, gezellig en lekker. ’s Nachts komen we aan in Tyrosse waar we slapen op een winkelparking maar eigenlijk hadden we beter verder gereden: er is een Liddle in Capbreton waar het rustiger is en er is een groot sportcomplex in Capbreton waar je gemakkelijk kan staan.
Donderdag 26 juli:We gaan eerst winkelen in de Quicksilver want zonder sokjes in de peddels kunnen we echt niet meer bodyboarden. De wondes die Elias en Filip hebben, zijn niet niets!. Het is heel zwoel op de MP van Capbreton. We vinden een heerlijke plaats op de uithoek. ’s Nachts is er onweer.
Vrijdag 27 juli:Mooie dag om te bodyboarden. In de namiddag vertrokken en gereden tot Pageas.
Zaterdag 28 juli:Reis naar huis… ’s avonds frietjes van de frituur.
